Radiografia cyfrowa jest techniką alternatywną dla konwencjonalnych - błonowych technik radiograficznych umożliwiającą uzyskanie zapisu obrazu w formie cyfrowej. Radiografia cyfrowa została po raz pierwszy zastosowana w stomatologii w 1987 r. Od kilkunastu lat znajduje ona zastosowanie również w badaniach nieniszczących. Systemy radiografii cyfrowej dzieli się na bezpośrednie i pośrednie.
W systemach bezpośrednich (DR) rejestratorem promieniowania jest cyfrowy detektor typu CCD lub CMOS (CLDT posiada detektor CCD). Obraz rentgenowski pojawia się na ekranie komputera niemal natychmiast po ekspozycji na promieniowanie rentgenowskie.
W systemach pośrednich (CR) rejestratorem obrazu jest płyta pamięciowa pokryta fosforem magazynującym (ang. PSP - Photostimulable Storage Phosphor) służąca do zapisu obrazu utajonego, który następnie odczytywany jest w specjalnym skanerze.
Badanie z wykorzystaniem radiografii cyfrowej
Obraz z detektora badanego obiektu wyświetlony na ekranie
Badania wykonuje:
Dowiedz się więcej na temat radiografii cyfrowej:
